Bugünlerde yarınların hayalini kurarken, hele bir de bu kadar hassasken,
çok da güzel değil açıkçası bu günler.
İstiyorsun ki hemen gelsin beklediğin günler...
Ne getireceğini bilmediğin geleceğe gel diye yalvarırken buluyorum kendimi çoğu zaman.
Nedensiz gözyaşları, sebebi bariz belli olan hırçınlıklar, kendini güzel hissedememe,
kendini bir boka yaramıyor hissine kapılma, yemek yaparken bayılma hissi,
duş alırken bile nefes nefese kalma, dökülen saçlar, içe gelen fenalıklar,
giyinip terleme, soyunup üşüme,
çamaşırları makineye yerleştirirken 20 saniyede doğrulabilme eğildiğin yerden...
Yeni uyanmış olsam bile gözümden akan uyku.
Belki size göre hamileliğin en güzel en hatırlanası an'ları...
Belki bana göre de öyle olacak bir kaç ay sonra.
Ama şimdi!
Bunları yaşarken yaşadığım yorgunluk bir kenara,
uzandığım vakit düşündüğüm zaman elim kolum tutmaz hale geliyor.
Bunlar olurken, ya da olmak üzereyken karnımda minicik bir kıpırtı hissettiğim zaman geçiyor işte o yaşadıklarım, ya da yaşarken hissetmez oluyorum hiçbirini...
Nazar! Bugünlerde en çok geldiğim şey!
Kimse üzerine alınmasın sakın.
İnsanın en çok kendine nazarı değermiş.
Ki zaten öyle değil mi insan en büyük kötülüğü yine kendine yapmaz mı?
Başkasından gelen zarar bile yine insanın kendi yüzünden değil mi?
Geçsin istediğim günler hangi günlere gebe bilmiyorum ama ben güzel kızımı bir an önce kollarımın arasına sağlıkla almak istiyorum.
Yalnızım buralarda. Ama İstanbul'da dahi olsam yine yalnızlığı seçerdim.
Sakinlik huzur'muş çünkü, evlendikten sonra bunu anladım.
Tek can yakan, bazen konuşmak istediğinde yanında kimsenin olmaması.
Sağolsun canım annem bu konuda beni hiç yalnız bırakmıyor. Sürekli konuşuyoruz...
Bir söz var ya hani, eskiden hep gülerdim... Ama gerçeklik payı ne kadar da fazlaymış.
Beklenen gün gelecekse çekilen çileler kutsalmış!
Çekiyorum, çünkü en kutsal o an'ı bekliyorum!
Gerisini bana sormayın.
Çünkü gerisi zaten geride...
Yüreğim ve gözüm sadece ileride!
SEVGİLER!!!
